شمس ِ مولانا
 
 
دغدغه های یک روح
 
 

    آنجلو پولوس رفت .  واي ! چقدر دردناك . منتظر ادامه "دشت گريان " ش بوديم كه ناگهان رفت . روايت گر تنهايي ها  و قصه گوي رنجهاي بي درمان دروني ها رفت . آدمي را دردهايي است كه به هيچ دارويي درمان نمي شود ، چون دارويي ندارد اين درد بي درمان ! ديدن "گام معلق لك لك " و سكانس بي نظير سينمايي عروسي كنار رودخانه مرزي است كه اندكي از اين درد جانكاه بودن را شايد كاهش  دهد ...


برچسب‌ها: آنجلو پولوس, سينما, مرگ, فيلم
ادامه مطلب
 |+| نوشته شده در  چهارشنبه ۵ بهمن ۱۳۹۰ساعت 9:22  توسط رضا جوانروح  | 
  بالا