" من ، توام "

هین! که منم بر در، در برگشا!

بستن در، نیست نشان رضا

در دل هر ذره تو را، درگهیست

تا نگشایی بود آن،  در خفا

فالق اصباحی و رب الفلق

باز کنی صد در و، گویی درآ

نی که منم بر در، بلک تويی!

راه بده! در بگشا !خویش را!

آمد کبریت،  بر آتشی

گفت: برون آ، بر من د لبرا!

صورت من ،صورت تو نیست، لیک

جمله توام،  صورت من، چون غطا

صورت و معنی تو شوم، چون رسی

محو شود صورت من، در لقا

آتش گفتش: که برون آمدم

از خود خود، روی بپوشم چرا؟

در دل تو جمله منم، سر به سر

سوی دل خویش بیا ، مرحبا

دلبرم و دل برم ، ایرا که هست

جوهر دل، زاده ز دریای ما

نقل کنم، ور نکنم سایه را

سایه من کی بود از من، جدا؟

رو بر ساقی و شنو باقیش

تات بگوید به زبان بقا

                                                                                     (غزل 250  /  مولانا )   

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

وزن:         مفتعلن مفتعلن فاعلن   (سریع مسدس مطوی مکشوف )

غزليات مشهور هم وزن  :     خيز كه امروز جهان آن ماست  ...  /   شير خدا بند گسستن گرفت  ...  /   مرغ دلم باز پريدن گرفت  ...  /   كيست در اين شهر كه او مست نيست ؟  ...   /   خانه دل باز كبوتر گرفت  ...  /   باز رسيديم ز ميخانه مست  ...   /   زان ازلي نور كه پرورده اند   ...   /   دوش دل عربده گر با كه بود ؟   ...   /   شد ز غمت خانه سودا دلم  ...   /   شب كه جهان است پر از لوليان  ...  /  جان مني ، جان مني ، جان من  ...  /   باز رسيد آن بت زيباي من  ...   /  جان و جهان ! دوش كجا بوده اي ؟  ...  /  اي دل سر مست ، كجا مي پري ؟  ...  /  در دل من پرده نو مي زني  ... /