" زمان وصال "

ای که به هنگام ِدَرْد، راحتِ جانی مرا

وی که به تلخی ِفقر،  گنج ِروانی مرا

آن چه نَبُردسْت وَهْم ،عقلْ نَدیدست و فهم

از تو به جانم رسید،  قبله ازآنی مرا

از کَرَمت من به ناز، می‌نگرم در بقا

کی بفریبد شَها ،  دولت ِفانی مرا

در گنه ِکافران ، رحم و شفاعتْ تو راست

مِهتری و سَروری، سنگْ دلانی مرا

عمرِ ِابدْ پیش ِمن ، هستْ زمان ِوصال

زانکِ نگنجد در او، هیچ زمانی مرا

بیست هزار آرزو، بُوْد مرا پیش از این

در هوسش خود نماند ، هیچ امانی مرا

پیر شدم از غمش ،  لیک چو تبریز را

نام بَری ،  بازگشت ، جمله جوانی مرا

*******

از جهتِ رَه زدن ، راه درآرد مرا

تا به کفِ رهزنان ، بازسِپارد مرا

آنک ِزند هر دمی،  راهِ دو صدْ قافله

من چه زَنم پیش ِاو ،  او به چه آرد مرا

من سر و پا گم کنم ،  دل ز جهان برکَنم

گر نفسی او به لطف ،  سر بِنَخارَد مرا

او رَهِ خوش می‌زند ، رقص بر آن می‌کنم

هر دَمْ بازی ِنو،  عشق برآرد مرا

گه به فسوس او مرا ، گوید کنجی نشین

چونکِ نشینم به کنج  ، خود به درآرد مرا

همَّتِ من همچو رعد ، نکتهِ من همچو ابر

قطره چِکْد ز ابر من ،  چون بفشارد مرا

ابرِ ِمن از بامداد ، دارد از آن بَحرْ داد

تا که ز رعد و ز باد ، بر کِی ببارد مرا

چونک ِببارد مرا ،  یاوه ندارد مرا

در کفِ صدْ گُونْ نبات ،  بازگذارد مرا

                         (مولانا /  غزل  207 و 208 )

-------------------------------------------------------------------------------------

وزن:     مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن      (منسرح مثمن مطوی مکشوف)

غزليات مشهور هم وزن :    باز بنفشه رسيد جانب سوسن دو تا  ...   /  يوسف كنعانيم، روي چو ماهم گواست  ...    /  هر نفس آواز عشق، مي رسد از چپ و راست  ...   /  نوبت وصل و لقاست ، نوبت حشر و بقاست  ...   /  باز درآمد به بزم، مجلسيان دوست ، دوست  ...   /  بار دگر آمديم تا شود اقبال شاد  ...   /  دي شد وبهمن گذشت، فصل بهاران رسيد  ...   /  صبحدمي همچو صبح، پرده ظلمت دريد  ...   /  باگ زدم من كه دل مست كجا مي رود ؟   ...   /  دست بنه بر دلم ، از غم دلبر مپرس !  ...   /  باز درآمد ز باغ بي خود و سر مست، دوش  ...   /  با رخ چون مشعله ، بر در ما كيست آن ؟  ...   /  گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان  ...   /  باز فرو ريخت عشق از در و ديوار من !   ...   /  مطرب مهتاب رو ، آنچه شنيدي بگو  ...   /  باده بده ساقيا ، عشوه و بادم مده  ...   /  ساقي جان ، غير آن رطل گرانم مده !  ...   /

------------------------------------------------------------------------------------------------------------