" جغد مباش ! بلبلي "

چند گریزی ز ما،  چند رَوی جا به جا ؟

جان تو در دست ماست، همچو گلوی عصا !

ای همه خوبی تو را،  پس تو کِرایی کِه را ؟

ای گُل در باغ ما ، پس تو کجایی کجا ؟

چند بکردی طواف، گِرد جهان از گَزاف

زین رَمه پُر ز لاف، هیچ تو دیدی وفا ؟

سوسنْ با صد زبان ،  از تو نشانم نداد

گفت: رُوْ از من مَجو،  غیر دعا و ثنا !

سرو اگر سَر کشید ،  در َقد تو کی رسید ؟

نرگس اگر چشم داشت ، هیچ ندید او تو را !

مرغ اگر خطبه خواند ، شاخ اگر گل فشاند

سبزه اگر تیز راند ، هیچ ندارد دوا

از کف تو ای قمر،  باغ دهان پُرشِکر

وز کف تو بی‌خبر، با همه برگ و نوا

مرده دل و مرده جو، چون پسر ِمرده شُو

از کفن مرده ایست ، در تن تو آن قبا !

هر طرفی صف زده ، مردم و دیو و دَده

لیک در این میکده ، پای ندارند ، پا

گویی که زر کُهُن، من چه کُنم؟ بَخش کُن!

من به سَما می‌روم ، نیست زر آن جا رَوا !

جغد نِه‌ای! بلبلی ، از چه در این منزلی ؟

باغ و چمن را چه شد ؟ سبزه و سرو و صبا

(غزل 205 و 206 / مولانا )

-----------------------------------------------------------------------------

 وزن:     مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن      (منسرح مثمن مطوی مکشوف)

غزليات مشهور هم وزن :    باز بنفشه رسيد جانب سوسن دو تا  ...   /  يوسف كنعانيم، روي چو ماهم گواست  ...    /  هر نفس آواز عشق، مي رسد از چپ و راست  ...   /  نوبت وصل و لقاست ، نوبت حشر و بقاست  ...   /  باز درآمد به بزم، مجلسيان دوست ، دوست  ...   /  بار دگر آمديم تا شود اقبال شاد  ...   /  دي شد وبهمن گذشت، فصل بهاران رسيد  ...   /  صبحدمي همچو صبح، پرده ظلمت دريد  ...   /  باگ زدم من كه دل مست كجا مي رود ؟   ...   /  دست بنه بر دلم ، از غم دلبر مپرس !  ...   /  باز درآمد ز باغ بي خود و سر مست، دوش  ...   /  با رخ چون مشعله ، بر در ما كيست آن ؟  ...   /  گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان  ...   /  باز فرو ريخت عشق از در و ديوار من !   ...   /  مطرب مهتاب رو ، آنچه شنيدي بگو  ...   /  باده بده ساقيا ، عشوه و بادم مده  ...   /  ساقي جان ، غير آن رطل گرانم مده !  ...   /

--------------------------------------------------------------------------------------------