شمس ِ مولانا
 
 
دغدغه های یک روح
 
 

" بيان خاموش "

 

بشکن سبو و کوزه ! ای میرآب جان‌ها

تا وا شود چو کاسه،  در پیش تو دهان‌ها

 

بر گیجگاه ما زن،  ای گیجی خردها !

تا وارهد به گیجی،  این عقل ز امتحان‌ها !

 

ناقوس تن شکستی ،  ناموس عقل بشکن

مگذار کان مزور ،  پیدا کند نشان‌ها !

 

ور جادویی نماید،  بندد زبان مردم

تو چون عصای موسی ، بگشا براو زبان‌ها

 

عاشق، خموش خوشتر! دریا به جوش خوشتر

چون آینه‌ست خوشتر،  در خامشی بیان‌ها !

 

                                                                                   ( غزل 192  ، مولانا )

 

---------------------------------------------------------------------

 

وزن:       مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن     (مضارع مثمن اخرب)

 

شعر هاي مشهور هم وزن :      آمد بهار جانها، اي شاخ تر به رقص آ ...   /  در عشق زنده بايد ، كز مرده هيچ نايد  ...    /  يك خانه پر زمستان، مستان نو رسيدند  ...    /  جز لطف و جزحلاوت خود از شكر چه آيد  ...    /  اي جان جان جان ها، جاني و چيز ديگر ...   /  سر مست شد نگارم، بنگر به نرگسانش ...   /  اي توبه ام شكسته ، از تو كجا گريزم ؟ ...    /  رو سر بنه به بالين ، تنها مرا رها كن  ...   /  اينجا كسي است پنهان ، دامان من گرفته  ...   /  ديدم نگار خود را، مي گشت گرد خانه  ...   /  دي دامنش گرفتم، كاي گوهر عطايي  ...   / گفتي مرا كه چوني؟ در روي ما نظر كن ...    /  اي برده اختيارم ، تو اختيار مايي ...    /   جانا قبول گردان ،اين جستجوي ما را  ...  /   

----------------------------------------------------------------------------------


برچسب‌ها: مولانا, غزل, عرفان, شمس
 |+| نوشته شده در  پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۸۹ساعت 14:42  توسط رضا جوانروح  | 
  بالا