باز فرو ریخت عشق از در و دیوار من    باز برید بند اشتر کین دار من 

باز هم دگر بار اذر ماه رسید از راه . ماه قونیه و  خورشید تبریز . روزگاران خوش سرمستی در کوچه های مولانا و باغ های شمس تبریز.

باز هم دگر بار یاران یار رفتند از این دیار .  یارکان مست و هوشیار . دلداران سرگشته ء ایام . عاشقان شوریدهء دوران .

باز هم دگر بار ریخت اوای مستان  در کوی و برزن ان مکان . جایگاه عشق و بریدن بند عقل و جان .

باز هم دگر بار ...   امد صلا که ای دوستان ، هم رهان ، دلدادگان ، شوریده گان ، ...  های و های کجایید ... کجا ؟

 ---------------------------------------------------------------------------------- 

"ز آغازْ عهدی کرده ام، کاینْ جانْ فدای ِشه کنم                    

                            بشکسته بادا پُشت ِجانْ گر عهد و پیمانْ بشکنم"

این روزها باز،  هوای عَطر قونیه در سر عاشقان شيداي شوريده  می پیچد .

اين روزها باز ، عده ای عزم سفر ِعشق دارند و عده ای سُودای ان مي كشند .

این روزها باز،  شوق دیدار تربت مولانا در فضای حیرت ِدلتنگی ، موج می زند .

این روزها باز،  سیلاب خاطره و خاطرات سالها ي سال رفتن به كعبه ِجان جاري است .

اين روزها باز ،  ترنم باران ِمستْ شدن ِعقل ، بر بوستان ِروح می ریزد .

این روزها باز،  میل ِطرب و زُهره وَشی،  نوای ِنای ِنیستان می کند .

این روزها باز،  شکستن ِاستون ِکیوان واز هم  پاشیدن ِهستی ِنا آرام ِوجود ، شِیهه می کشد .

این روزها باز،  اگر رفتْ چه باکْ ، انکه ان است ،انكه در راه ِچشم  است ، باقي است .

اين روزها باز،  تكرار ِان روزها اگر نيست و اگر هست ، پَرٌان شدن چون باز است .

اين روزها باز،  ................................................ روز رقص و سماع است .

رقص وجولان  بر سَر ميدان   كنند               رقص  اندر خون ِخود  مَردان  كنند

چون رَهند از دست ِخود دَستي زنند              چون جَهند از نقص ِخود رقصي كنند

مطربانْشان  از درونْ  دَف مي زنند              بَحْرها  در شورشان  كَف   مي زنند

تو  نبيني  ،   ليك ،   بهر ِگوششان               برگها  بر شاخه ها  هم ،  كف زنان

تو نبيني ،   برگها را ،   كفْ زدن                گوش ِدل   بايد  ، نه اين   گوش ِبدن

                                                                                                        (مثنوي ، دفتر سوم /۹۶-۱۰۰)

اين روزها باز ، گويي سخن و صوت ِدلْ انگيزي از زبان ِياري در فضا ، جاري است .

اين روزها باز ، فواران ِصدها خواهشْ در شطٌ ِنفس ، زبانه مي كشد .

اين روزها باز ، عالم و عالميان ، غوطه وري در درياي ِدوست را خواهانند.

اين روزها باز ، ديدار ِماه و افتاب ِبشريت در كوي ِعشق ، همْ قرانْ است .

اين روزها باز ، حاجت و طلبِ دل ِبيقرار ، بر قرارْ اُستوار است .

اين روزها باز ، بهشت ِيقين ِحق ، در كلام ِبزرگانْ زنده گي  مي آورد .

اين روزها باز ، ........................................  روز ِخدا است .

"و مرا يقين است كه مولانا ولي ِخدا است . اكنون دوست ِدوست ِخدا ، ولي ِخدا باشد ."

                                                              (مقالات شمس تبريزي، دفتر دوم ، ص ۷۷۸ ، سطر ۱ )