شمس ِ مولانا
 
 
دغدغه های یک روح
 

"نقش خيال دوست "

 

تا نقش ِخیال ِدوستْ با ماست

ما را همه عمر، خود تماشاست

 

آن جا که وصال ِدوستانست

والله که میان خانه ، صحراست

 

وان جا که مُراد ِدل برآید

یک خار به از،  هزار خرماست

 

چون بر سَر ِکوی ِیار خُسبیم

بالین و لحاف ِما ، ُثریاست

 

چون در سَر ِزلف ِیار پیچیم

اندر شب ِقدر، قدرْ ما راست

 

چون عکس ِجمال ِاو بتابد

کُهسار و زمین ، حریر و دیباست

 

از بادْ چو بوی ِاو بپرسیم

در بادْ صدای ِچَنگ و سُرناست

 

بر خاکْ چو نام ِاو نِویسیم

هر پاره ِخاک ، حُور و حُوراست

 

بر آتشْ از او فسُون بخوانیم

زو آتش ِتیز، آبْ سیماست

 

قصه چه کنم،  که بر عدم نیز

نامش چو بَریمْ هستی افزاست

 

آن نکته که عشق ِاو در آن جاست

پُرمغزتر از هزار جُوزاست

 

وان لحظه که عشقْ رُوی بنمود

این‌ها همه از میانه برخاست

 

(مولانا  / غزل 364 )

---------------------------------------------------------------------

وزن:  مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)

شعر هاي مشهور هم وزن :  تا نقش خيال دوست با ماست  ...    /    امروز جنون نو رسيده است  ...   /  آن ره كه بيامدم كدام است ؟   ...   /   آن كس كه ز تو نشان ندارد  ...  /   روزم به عيادت شب آمد   ...   /   امروز مرا چه شد ، چه دانم ؟  ...  /   عشق است بر آسمان پريدن   ...  /   ما زنده به نور كبرياييم   ...   /   امروز تو خوشتري و يا من ؟   ...   /    اي وصل تو آب زندگاني   ...   /   اي بي تو حرام زندگاني   ... /


برچسب‌ها: مولانا, غزل, عشق, عدم
 |+| نوشته شده در  شنبه ۸ تیر ۱۳۹۲ساعت 17:43  توسط رضا جوانروح  | 
  بالا