" قيامت "

مرا چون تا قیامت یار،  این  است

خراب و مست باشم کار ، این است

نه عقلی ماند و نی تمیز و نی دل

چه چاره ؟ فعل ِآن دیدار این است

گل ِصدبرگ دید آن روی ِخوبش

به بلبل گفت: گل ِگلزار این است!

مکرّر بنگر آن سو، چشم مِی‌مال

که جان را مدرسه و تکرار این است

چو لبْ بگشاد، جان‌ها ،جمله گفتند

شفای ِجان ِهر بیمار این است

چو یک ساغر ز دست ِعشق خوردند

یقینشان شد که خودْ خمّار این است

گرو کردی به می دستار و جٌبّه

سزای ِجُبّه و دستار این است

خبر آمد که یوسف شد به بازار

هَلا! کو یوسف؟ اَر بازار این است

به گِرد ِحوض گشتم ، درفتادم

جزای ِآن چنان کردار این است

دلا !چون درفتادی در چنین حوض

تو را غسل ِقیامت وار این است

مَشین با خود ، نِشین با هر که خواهی

ز نفس ِخود بِِبُر اغیار این است

خمش باش و در این حیرت فروُرو

بِهلْ اسرار را کاسرار این است

(مولانا  / غزل 342 )

--------------------------------------------------------------------------------------------

وزن:  مفاعیلن مفاعلین فعولن  (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)

شعر هاي مشهور هم وزن :  ببستي چشم يعني كه وقت خواب است  ...    /   سماع آرام جان زندگان است   ...  /   طبيب درد بي درمان كدام است   ...    /  ز همراهان جدايي مصلحت نيست   ...   /  بگو دل را كه گرد غم نگردد   ...   /  ز خاك من اگر گندم برآيد   ...   /   چنان مستم ، چنان مستم من امروز   ...   /  من آن ماهم كه اندر لامكانم   ...   /  مرا پرسي كه چوني ؟ بين كه چونم   ...   /  بيا تا قدر همديگر بدانيم   ...   /  مرا گويي چه ساني ؟ من چه دانم   ...   /  بيا اي مونس جانهاي مستان   ...   /   اگر خواهي مرا ، مي در هوا كن   ...   /  خدايا مطربان را انگبين ده   ...   /   كجاييد اي شهيدان خدايي ؟   ...   /