شمس ِ مولانا
 
 
دغدغه های یک روح
 

"مصلحت نيست "

 

ز همراهان جدایی مصلحت نیست

سفر بی‌روشنایی مصلحت نیست

 

شما را بی‌شما می‌خواند آن یار

شما را این شمایی مصلحت نیست

 

چو خوان آسمان آمد به دنیا

از این پس بی‌نوایی مصلحت نیست

 

بگو آن حرص و آز راه زن را

که مکر و بدنمایی مصلحت نیست

 

چو پا داری برو دستی بجنبان

تو را بی‌دست و پایی مصلحت نیست

 

چو پر یابی به سوی دام حق پر

که از دامش رهایی مصلحت نیست

 

جهان جوی و صفا بحر و تو ماهی

در این جو آشنایی مصلحت نیست

 

خمش باش و فنای بحر حق شو

به هنبازی خدایی مصلحت نیست

 

(مولانا  / غزل 343 )

--------------------------------------------------------------------------------------------

 

وزن:  مفاعیلن مفاعلین فعولن  (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)

 

شعر هاي مشهور هم وزن :  ببستي چشم يعني كه وقت خواب است  ...    /   سماع آرام جان زندگان است   ...  /   طبيب درد بي درمان كدام است   ...    /  ز همراهان جدايي مصلحت نيست   ...   /  بگو دل را كه گرد غم نگردد   ...   /  ز خاك من اگر گندم برآيد   ...   /   چنان مستم ، چنان مستم من امروز   ...   /  من آن ماهم كه اندر لامكانم   ...   /  مرا پرسي كه چوني ؟ بين كه چونم   ...   /  بيا تا قدر همديگر بدانيم   ...   /  مرا گويي چه ساني ؟ من چه دانم   ...   /  بيا اي مونس جانهاي مستان   ...   /   اگر خواهي مرا ، مي در هوا كن   ...   /  خدايا مطربان را انگبين ده   ...   /   كجاييد اي شهيدان خدايي ؟   ...   / 

 


برچسب‌ها: مولانا, عشق, خدا, غزل
 |+| نوشته شده در  یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ساعت 8:47  توسط رضا جوانروح  | 
  بالا