" آ تش دل "

دگربارْ این دلم، آتش گرفته ست!

رها کن! تا بگیرد، خوش گرفته ست

بسوز ای دل، در این برق و مَزن دَم !

که عقلم، ابر ِسودا وَشْ گرفته ست

دگربارْ این دلم ،خوابی بدیده ست

که خون ِدل، همه مَفرَشْ گرفته ست

چو سایه ءُگل،  فنا گردم اَزیرا

جهان ، خورشید ِلشکرکِش گرفته ست

دلم هر شب به دزدی و خیانت

ز لعل، بار ِسلطانْ وَشْ گرفته ست

کجا پنهان شود دزدی دزد؟

که مال ِخصم ، زیر ِکِشْ گرفته ست

بسی جان که همی‌پَرَّد ز قالب

ولی پایش،  حریف ِکشْ گرفته ست

ز ذوق ِزخم ِتیرش این دل ِمن

به دندان،  گوشهء ترکِش گرفته ست

( مولانا   / غزل 340 )

------------------------------------------------------------------------------------------------------------  

وزن:  مفاعیلن مفاعلین فعولن  (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)

شعر هاي مشهور هم وزن :  ببستي چشم يعني كه وقت خواب است  ...    /   سماع آرام جان زندگان است   ...  /   طبيب درد بي درمان كدام است   ...    /  ز همراهان جدايي مصلحت نيست   ...   /  بگو دل را كه گرد غم نگردد   ...   /  ز خاك من اگر گندم برآيد   ...   /   چنان مستم ، چنان مستم من امروز   ...   /  من آن ماهم كه اندر لامكانم   ...   /  مرا پرسي كه چوني ؟ بين كه چونم   ...   /  بيا تا قدر همديگر بدانيم   ...   /  مرا گويي چه ساني ؟ من چه دانم   ...   /  بيا اي مونس جانهاي مستان   ...   /   اگر خواهي مرا ، مي در هوا كن   ...   /  خدايا مطربان را انگبين ده   ...   /   كجاييد اي شهيدان خدايي ؟   ...   /