"بفروش كرامت را، بگذار ملامت را "

ای خواجه، نمی‌بینی؟ این روز قیامت را!

این یوسف خوبی را، این خوش قد و قامت را!

ای خواجه خوش دامن، دیوانه تویی یا من؟

درکش قدحی با من ، بگذار ملامت را

ای شیخ، نمی‌بینی؟ این گوهر شیخی را!

این شعشعه نو را ،این جاه و جلالت را!

ای میر، نمی‌بینی؟ این مملکت جان را!

این روضه دولت را ،این تخت و سعادت را!

ماهیست که در گردش، لاغر نشود هرگز

خورشید جمال او، بدریده ظلامت را

دیوار و در خانه،  شوریده و دیوانه !

من بر سر دیوارم، از بهر علامت را !

پیش از تو بسی شیدا، می‌جست کرامت‌ها

چون دید رخ ساقی ، بفروخت کرامت را

چون آب روان دیدی، بگذار تیمم را

چون عید وصال آمد، بگذار ریاضت را

گر ناز کنی خامی! ور ناز کشی رامی !

در بارکشی یابی ، آن حسن و ملاحت را !

خاموش! که خاموشی،  بهتر ز عسل نوشی

درسوز! عبارت را،  بگذار اشارت را

شمس الحق تبریزی ، ای مشرق تو جان‌ها

از تابش تو یابد ، این شمس حرارت را !

                                                    (غزل 75 و 79 / مولانا )

------------------------------------------------------------------- 

وزن:        مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن    (هزج مثمن اخرب)

      شعر هاي مشهور هم وزن :     اي ساقي جان پر كن آن ساغر پيشين را ...  / معشوقه به سامان شد تا باد چنين بادا ...    /  اي دوست شكر خوشتر يا آنكه شكر سازد ...   /  عاشق شده اي اي دل ، سودات مبارك باد ...   / نوميد مشو جانا كاوميد پديد آمد ...   /  شمس و قمرم آمد، سمع و بصرم آمد ...   /  گر بي دل و بي دستم وز عشق تو پا بستم ...   /  صورتگر نقاشم، هر لحظه بتي سازم ...   /  اي كرده تو مهمانم، در پيش درآ جانم ...   /  اي يار مقامر دل ، پيش آ و دمي كم زن ...   /  من مست و تو ديوانه ، ما را كه برد خانه ...   /  من عاشق جانبازم ، از عشق نپرهيزم ...   /  آن كس كه تو رادارد، از عيش چه كم دارد  ... / گر زان كه نئي طالب، جوينده شوي با ما  ...  / عيد آمد و عيد آمد، وان بخت سعيد آمد  ...  /  بيخود شده ام ليكن بيخود تر از اين خواهم  ...  / جانا به غريبستان ، چندين ، به چه مي ماني؟  ...  /

---------------------------------------------------------------------------------