" من ، توام "

هین! که منم بر دَر، دَر برگشا!

بستن در، نیست نشان رضا

در دل هر ذره تو را، درگهیست

تا نگشایی بُوَد آن،  در خفا

نی که منم بر در، بلک تويی!

راه بده! در بگشا !خویش را!

آمد کبریت،  بَرِ ِآتشی

گفت: برون آ، بر ِمن د لبرا!

صورت من ،صورت تو نیست، لیک

جمله توام،  صورت من، چون غَطا

صورت و معنی تو شوم، چون رسی

محو شود صورت من، در لقا

آتش گفتش: که برون آمدم

از خود خود، روی بپوشم چرا؟

در دل تو جمله منم، سر به سر

سوی دل خویش بیا ، مرحبا

دلبرم و دل برم ، ایرا که هست

جوهر دل، زاده ز دریای ما

نقل کنم، ور نکنم سایه را

سایه من کی بود از من، جدا؟

رو بر ساقی و شنو باقیش

تات بگوید به زبان بقا

(غزل 250  /  مولانا )   

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

وزن:         مفتعلن مفتعلن فاعلن   (سریع مسدس مطوی مکشوف )

غزليات مشهور هم وزن  :     خيز كه امروز جهان آن ماست  ...  /   شير خدا بند گسستن گرفت  ...  /   مرغ دلم باز پريدن گرفت  ...  /   كيست در اين شهر كه او مست نيست ؟  ...   /   خانه دل باز كبوتر گرفت  ...  /   باز رسيديم ز ميخانه مست  ...   /   زان ازلي نور كه پرورده اند   ...   /   دوش دل عربده گر با كه بود ؟   ...   /   شد ز غمت خانه سودا دلم  ...   /   شب كه جهان است پر از لوليان  ...  /  جان مني ، جان مني ، جان من  ...  /   باز رسيد آن بت زيباي من  ...   /  جان و جهان ! دوش كجا بوده اي ؟  ...  /  اي دل سر مست ، كجا مي پري ؟  ...  /  در دل من پرده نو مي زني  ... /